gece "saçmalağı"

uzuvların vardı,
her biri temiz bir beyazlıkta,
sonra boynun,
ellerin,
kulakların,
burnunun ucundan öpmeyi seviyordum.
sana şarkılar söylüyordum
olur olmadık her yerde.
yanaklarını ısırıyordum delice,
gözlerine bakıp kalıyordum.

sonra bir şey oldu bir gün;
açımlanamayan bir şey.
her şey toz bulutu halinde savruldu dört yana.
gözlerinin yerinde anlamsız nehirler doldu taştı.
bedenin sanki bir rüya alemindenmişcesine
bulanık ve belirsizdi.
hafif ürpertilerle dalgalanıyor gibiydi.

sonradan anlamıştım bir şeyleri.
bir şeylerin yerinde olmadığını;
olması gereken yerde...   

arkama dönüp baktım,
gitmek kolaydı ama dönmek bazen hiç olmaz.
imkansızdır.
namünasiptir.

olan olmuş biten bitmişti.
silahlarımı doldurdum,
ama arkadaşlarım yoktu.
ve evet kaybetmek ve rol yapmak eğlencelidir.

usanmıştım,
avuçlarımın arasından kayıp gidiyordun.
gözlerin artık beni görmüyordu.
toz olmuştum,
is olmuştum,
organik madde olup toprağa karışmıştım,
üzerime asit yağıyordu
ama sen bilmiyordun.

bilmiyordun yok oluşumu.

çünkü şair'in de dediği gibi:

"sen olmadığın vakit ben de olmuyorum..."