filtre kahve

adamla kadın oturmuşlardı bir cafe'ye

birer kahve söylemişlerdi doğal olarak

birer de sigara yakmışlardı üstüne 

en yakıcısından

üstelik kapalı alanlarda sigara içmek artık yasaktı

fakat yasaklar bilindiği üzere delinmek içindi

yırtılıp delinen yasaklar..

adam çocukluğundan bahsediyordu,

sıradan bir adamdı.

herhangi birisi gibi.

sıradan ihtiyaçları vardı;

ekmek,su,gazete..

kadın da sıradandı 

fakat belki biraz kafadan sıyrıktı.

konuşuyorlardı.

günlerce gecelerce yıllarca konuştular

bir yüzyıl geçmişti aradan.

sonra adam bir durup soluklandı

kadının gözlerinin içine baktı:

benim misin?

diye sordu.

kadın:

evet.

diye cevapladı.

bir sigara daha yakalım mı?

-olur.

diye yanıtladı kadın.

bir asır boyunca adam çocukluğundan bahsetmişti,

kadın ise dinlemişti sadece.

susuyordu.

adamın gözlerine bakıyordu.

sonunda adam:

sen neden hiç konuşmadın?

diye bir soru yöneltti.

kadın:

sana ait olup olmadığımı sorman için bir yüzyıl bekledim ya.sanırım,hayır sanmıyorum eminim,seni sonsuzluk boyunca da bekleyebilirim.sadece tek bir kelimeni duymak için bile..

adam duyduğu cevaptan tatmin olmuş bir şekilde gülümseyerek:

öyleyse hesabı ödeyelim ve kalkalım.

çıktılar mekandan.

fakat başları öne eğik değildi.

çünkü yağmur yağmıyordu.

sadece biraz hava kararmıştı.

...

kadın sabaha doğru uyandı sıcacık yatağında

şöyle bir gerindi.

yanında adam vardı.

sıradan fakat onun olan, sadece onun olan adam.

gülümsedi.

ona sarılarak, uykusuna kaldığı yerden devam etti.